Psychodrama daje możliwość spotkania się tego, co na poziomie intelektualnym zostało oddzielone – spotkanie ciała i umysłu.
Stwarza przestrzeń do spotkania. I do rozmowy.
Za twórcę psychodramy uznaje się wiedeńskiego psychiatrę Jacoba L. Moreno, który na początku lat 20-tych XX wieku stworzył teatr improwizacji, gdzie widzowie byli zapraszani do udziału w eksperymentach teatralnych.
Psychodrama jest jedną z najbardziej skutecznych i popularnych technik pracy psychoterapeutycznej. Stanowi alternatywę, a jednocześnie świetne uzupełnienie dla innych technik terapeutycznych. Pojęcie „psychodrama” pochodzi od słów „psyche” – dusza i „drama” – akcja, działanie. Częściej korzysta się z niej na terapiach grupowych, ale można ją zastosować także podczas terapii indywidualnej w postaci tzw. monodramy.
Psychodrama używana do celów terapeutycznych, wykorzystuje możliwości, jakie tkwią w odgrywaniu ról.
Służy do prowokowania i przepracowywania uczuć oraz doświadczeń pacjenta. Jako metoda psychoterapii umożliwia diagnozę i leczenie wielu dysfunkcji o podłożu psychicznym. W ramach zajęć terapeutycznych wykorzystuje się elementy dramy i teatru.
Psychodrama ma formę pewnej nadbudowy, ponieważ tworzy forum, scenę, czasami wykorzystuje nawet kawałek zwykłej podłogi, na których to członek wtajemniczonej w jego problem grupy, może przerobić całe spektrum uczuć, traum i konfliktów. W nieograniczonym w niczym spotkaniu dwu istot ludzkich, jakie ma miejsce w psychodramie, bez uprzedzeń, przesądów, diagnoz i ocen, istnieje możliwość zniesienia różnic między ja i ty.
Rozumiana jest jako świadomie zainspirowana improwizacja dramatyczna, środek terapeutyczny, metoda rozpoznawania i leczenia zaburzeń psychicznych albo spontaniczne przedstawienie sceniczne, które służy demaskacji i ponownemu przeżyciu konfliktów wewnętrznych oraz interpersonalnych na gruncie terapii.